Mijn blog is voor alle lieve mensen om me heen, die begaan met me zijn en graag willen horen hoe het me vergaat. En natuurlijk voor iedereen die het leuk of interessant vindt deze blog te lezen.
Hoe het zover is gekomen.......
De laatste jaren heb ik, naast pijnmedicatie, aardig wat behandelingen voor pijnbestrijding gehad. Als het al wat deed was het van zeer korte duur, maar meestal merkte ik geen resultaat.
Mentaal werd het steeds zwaarder weer de gang naar een behandeling te maken. Best bijzonder, zo lang duurde het allemaal niet. De behandelingen duurden maximaal een half uurtje en na een bak koffie kon ik altijd weer, met chauffeur want zelf rijden was uit de boze, naar huis.
Maar zo werkt het dan schijnbaar toch, het stapelt en stapelt totdat je het echt niet meer aan kan/wil gaan.
De orthopeed ziet geen mogelijkheden om chirurgisch in te grijpen. Tja, dat is dan zo, hij is de deskundige. Maar ik stond met lege handen.
Op zijn advies de intake voor revalidatie gedaan en, na behoorlijk wikken en wegen, besloten hier aan deel te nemen.
En nu is het dan bijna zo ver. De start van de revalidatie komt steeds dichterbij. Ik had het niet verwacht van mezelf, maar ik vind het spannend. Echt spannend.
Het voelt ook als een donkere wolk die boven mijn hoofd hangt, geeft zo'n onderbuikgevoel dat ik herken van hoe ik me voelde voor een examen.
Sinds een week of twee ben ik toch wel dagelijks met mijn aanstaande revalidatie bezig. Niet dat ik er over aan het tobben ben, dat nou ook weer niet.
Maar, in mijn gedachten is er een leven voor, tijdens en na de revalidatie. Het leven er voor leef ik nu, dus dat is bekend. De rest is voor mij een groot raadsel. Moet ik veranderen? Moet mijn tijdsbesteding veranderen? Kan ik het veranderen? Wil ik het veranderen? Ben ik hier sterk genoeg voor?
Beleef het met me mee en volg mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.