Morgen tussen 10.30 en 11.00 uur word ik weer verwacht bij het revalidatiecentrum. Vandaag sta ik er toch wat anders in dan gisteren. Ik heb mezelf net ook moeten aansporen om toch die koffer weer in te pakken.
Vanochtend gewoon met de "bewust bewegen" oefeningen begonnen, laat ontbijtje, stofzuigen, lange wandeling met Luna, natuurlijk weer wassen, boodschappen halen voor het eten, eten met de kinderen, dochterlief naar huis brengen, Boer zoekt Vrouw kijken, gebeld met zus.........een redelijk normale zondag dus.
In de loop van de dag kwam de twijfel door. Volgende week maandag moet ik werken, wat heb ik dan aan de informatie die ik tot nu toe heb? Heb ik wel wat bereikt deze week? Ik heb nog niks opgebouwd, of toch wel? Gaan dit twee verloren weken worden? Twijfel, twijfel, twijfel.........nergens goed voor.
Ik denk dat deelnemers die steeds meer bezigheden gingen vermijden eerder iets uit de revalidatie halen dan deelnemers die alles bleven doen en maar doorgingen.
Hoe fijn is het dat je gewoon kan bukken, terwijl je altijd dacht dat je daarvoor toch echt door de knieën moest? Je wervelkolom kan deze beweging prima aan. Als je iets zwaars tilt, is het wel zo handig door de knieën te gaan natuurlijk.
Hoe mooi is het als je hoort dat je niks kapot kan maken in je rug en dus niets hoeft te laten? Terwijl je dacht dat bepaalde activiteiten schade aan konden richten...
Bij de "opbouw belastbaarheid" oefeningen haal je direct winst. Je gaat immers van niets doen naar meer doen.
Maar hoe zit het met de groep die altijd maar door ging? Zij worden geconfronteerd met hun beperkte belastbaarheid. Moeten dus veel minder doen dat ze altijd deden. Een echte stap terug doen dus.
Het mag duidelijk zijn dat ik bij de laatste groep hoor. Ik hoop dat ik wat meer antwoorden krijg in plaats van meer vragen de komende week. Ik wil ook resultaat zien, of in ieder geval inzichten van waaruit ik verder kan.
Nog even mijn oefeningen "opbouw belastbaarheid" en dan richting bed. Morgenochtend de laatste dingen nog maar inpakken, want ik kan het nu even niet meer bedenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.